و یا شاید هم ...
داشتم فکر می کردم معیار های انتخاب دوست چی می تونه باشه اصلا تئوریک این مسئله می تونه کمکی به ترمیم روابطمون بکنه یا نه.به نظرم یه دوست خوب باید خاص باشه .خاص بودن یه ویژگی مطلق نیست تو شرایط و زمان های مختلف هم فرق می کنه.همون طور که بهترین دوست دوران ابتدایی یعنی کسی که برات اب نبات چوبی می خره و بهترین دوست دوران دبیرستان کسیه که به حرفات گوش می ده و درکت می کنه و الی اخر..شاید هم بهترین دوست کسیه که ادم پایه ای باشه اره دقیقا.من از ادم های ترسو که خیلی اروم و سردن خوشم نمی یاد دوست دارم وقتی دوستم بهم زنگ می زنه انقدر شرارت و قدرت تخریب تو وجودش باشه که باهم نقشه ی دزدی از بانک رو بریزیم و یا خیلی راحت تو همون لحظه یه قرار فیکس کنیم نترسیم که چی پیش میاد.من تو زندگیم خودم خیلی کارا کردم اما همش یواشکی بود همش دقدقه (دغدقه.دقدغه.دغدغه) ی لو رفتن و یا تنبیه شدن توسط مامان.با این حال من همیشه ازاد ترین بودم شاید به خاطر اعتماد بیش از حد مامان بود.ولی حالا دیگه این جوری نیست انگار مامان داره قبول می کنه بزرگ شدن یعنی چی.شاید هم دیگه قدرتشو نداره تا جلوم بایسته.برای تداوم باید جنگید و کوتاه اومد. دوست.به نظرم قشنگترین کلمه ی نیا دوسته .شاید چون من اولین محبت هارویکجا برای دوستم خرج کردم. به نظرم یه دوست باید یه دایره المعارف کامل از هر نوع اطلاعاتی باشه کسی که کم نیاره بتونه حرف بزنه و جمعی رو شارژ کنه.اجتماعی و خونگرم و مغرور.شاید هم جذاب.کسی که در کنارش حوصله ات سر نره و هر دفعه برای تو یه سورپرایز داشته باشه.حال همه چیز رو داشته باشه.با من یکدست باشه.مهم نیست من چه جوریم مهم اینه که اون چه جوری با من برخورد کنه.اینایی که گفتم برای هر دوجنس صدق می کنه.منتها همیشه استثناعاتی وجود داره.تو روابط خصوصی تر که مسئله ی جنسیت مطرح میشه در یه صورت میشه کسی رو دوست خودت بدونی که واقعا خاص باشه و یا انقدر ارزش داشته باشه که بتونی وقتتو باهاش بگذرونی.نمی دونم لازمه که بگم یا نه اما من همه ی دوست های خودم رو دوست دارم و امیدوارم همیشه شاد باشن چه اونایی که بودن و رفتن چه اونایی که هستن و قراره برن چه اونی که هست و میمونه... یادتون نره دوست نه اشنا!
| Design By : Pichak |
