ذکر (یاد خدا)
قال الله الحکیم : (الا بذکر الله تطمئن القلوب )(رعد: آیه 28) آگاه شوید که تنها به یاد خدا دلها آرامش پیدا مى کند.
قال الله الموسى علیه السلام لا تدع ذکرى على کل حال (خداوند به حضرت موسى فرمود: در هیچ حال یادم را فراموش و رها مکن .)
شرح کوتاه :
یاد حق آنهم با حضور قلب ، غایت همه عبادات است . هر ذاکرى که در دل و در عمل به مذکور عالم یعنى خداوند توجه داشته باشد به مقامى مى رسد که شیطان بر او چیره و غالب نتواند بود.
اگر زبان ذکر گوید: اما قلب غافل باشد اثرش کم است . اگر ذاکر به ذکر خود توجه کند باعث عجب مى شود.
پس لازم است با یاد او، خود را در جنب نعمتهاى او قاصر و ناچیز - اصلا هیچ - ببیند، و از حق تقاضا کند که در هیچ حالى از یادش او را غافل نکند و به محبتش ، یادش را افزون کند.

شوریده دل
سعدى گوید: یک شب از آغاز تا انجام ، همراه کاروانى حرکت مى کردم . سحرگاه کنار جنگلى رسیدیم و در آنجا خوابیدیم . در این سفر شوریده دلى (مجذوب حق شده ) همراه ما بود، نعره از دل برکشید و سر به بیابان زد، و یک نفس به راز و نیاز پرداخت .
هنگامى که روز شد به او گفتم : این چه حالتى بود که دیشب پیدا کردى ؟ در پاسخ گفت : بلبلان را بر روى درخت و کبکها را بر روى کوه ، قورباغه ها را در میان آب و حیوانات مختلف را در میان جنگل دیدم ، همه مى نالیدند، فکر کردم که از جوانمردى دور است که همه در تسبیح باشند و من در خواب غفلت...

نوشته شده در جمعه 86/8/25ساعت 8:33 عصر توسط دختر ماه نهم نظرات ( ) |