خیلی‌ها دوست دارند زائر بیت‌الله الحرام باشند و ساعت‌ها چشم به قبه الخضرا، بارگاه ملکوتی رسول الله بدوزند. خاک بقیع را از شمیم جان ببویند و سر بر آستان ربوبی مولای متقیان بسایند. دستان خود را به پنجره فولاد ثامن الحجج گره بزنند و مرقد پاک موسی بن جعفر(ع) و جواد الائمه را با آب دیده شست‌وشو دهند. غبار غربت از حرم ماه بنی‌هاشم برگیرند و از عمق جان، بوسه‌ای بر ضریح و تربت خامس آل عبا بزنند. این آرزوی تمامی دلباختگان آل محمد (ص) است. اما هیچکدام از این سفرها، اختیاری نیست. جواز زیارت را آن طرف امضا می‌کنند. دعوتنامه که رسید، بار سفر بسته می‌شود. آن وقت است که تو را زائر حرم دوست خطاب می‌کنند. ..  تا ارباب بی کفنمان حسین (ع) و علمدار بی دستمان ابوالفضل(ع) دعوتنامه ما را امضاء نکنند نمی توانیم حتی پا در آستانه اش بگذاریم.سالهاست که افتخار نوکری امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل(ع) را دارم. هر سال که می گذرد و نزدیک محرم می شویم ترس مرا بر می دارد . ترس از اینکه آیا امسال آنها دعوتنامه مرا امضاء می کنند یا خیر. فکرش را که می کنم دیوانه می شوم.همیشه از خودشان خواسته ام که این افتخار حضور را از من نگیرند.امسال نیز دوباره نزدیک محرم شده ایم ودوباره چشم انتظارم تا ببینم دعوتنامه ام امضاء می شود یا خیر .آرزوی امسالم امضای آن است.امید دارم که همگی بتوانیم امسال در زیر خیمه اباعبدا... در به عزاداری مشغول شویم. هر کدام از اعضای هیات نیز در تکاپو هستند تا کارهایی که به آنها محول شده به نحو احسن انجام دهند.همه چیز به خوبی با کمک خودشان به پیش می رود. بی صبرانه منتظر شروع محرم هستیم تا برای سالی دیگر عزاداری با شکوهی برای امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل(ع) بر گزار کنیم. امید که مقبول خداوند متعال قرار گیرد.

نوشته شده در سه شنبه 86/10/18ساعت 11:22 عصر توسط دختر ماه نهم نظرات ( ) |