و یا شاید هم ...
« به نام پروردگار » چگونه باور کنیم از تو نگفته ان که برگ برگ تاریخ گواه توست! چگونه است که آسمانیان تو را بهتر از اهل زمین می شناسند؟ چگونه است که هر درخت پر ثمر، هر سبزی چمن و هر بلبل خوش سخن، تو را بیشتر از نسل انسان شناخته اند؟ گویی که تنها این انسان است که زمزمه پر شور صبا که هر کوی و برزن را در پهنه زمان پر کرده است نمی شنود! مگر نه این که حبیب خدا(ص)، اندکی از رسالتش فرو نگذاشت. درست است که انسان از نسیان است ولی به راستی نخواستیم که بشنویم، نخواسته ایم که بدانیم، که انسان مختار است و توانا. ... اما غفلت دیگر بس است! ... مصمم حق پذیر وفادار ... « فراموش چرا؟ » ... و تو ای غدیر، ای هماره برکه هدایت، ای ژرف بحر ولایت! مگر نه این که هستی، غرقه قطره ای از حقیقت توست؟ ای نم تویم نور! تو مصداق راستین آیه آبی! « و من الماء کل شیئ حی » در شگفتم، خلقتی را که بدون آب، زندگانی تاب آورده اند. این مردگان روان؛ این زندگان بی جان! آوای غدیر، ای آب حیات! متحیرم که واژه فراموشی چگونه به ساحلت راه یافت؟ چگونه؟ « تلاوت سبز » و مگر در غدیر چه گذشت؟ این غبار آلود بیابان بی آب و علف، چگونه میزبان آفتابی ترین روز انسان شد؟ این آبگینه فصلی خُرد، چگونه عهده دار سیراب نمودن ریشه حقیقت جاودان شد؟ کدامین تلاوت سبز، حلاوت غدیر را تا به امروز چشانیده است؟ آن روز، اصحاب غدیر، چه رازی از لبان شکفته وحی نیوشیدند؟ ... در غدیر چه گذشت؟ « ما و غدیر!» ... و امروز، با تو ای غدیر، پیمان خواهی بست. پیمانی که آخرین بندهایش ترجمان اکنون ماست! پیمان انتظار! که رسول خدا(ص)، خود پنجره انتظار را بر روی مشتاقان گشود و به صبح ظهور، بشارت فرمود. و آنان که خود را فرا روی این پیمان مسئول یافتند، همچو نسیم از فراز دشت ها گذشتند و آفاق را از یاد مهدی (عج) عطر آگین ساختند. ما نیز با تو پیمان خواهی بست. باشد که تنی در زلال غدیر بشوییم و راز دل با موعود غدیر باز گوییم.
| Design By : Pichak |
