تو به من خندیدی

 و نمیدانستی

 من به چه دلهره از باغچه همسایه

                                                        سیب را دزدیدم.

 باغبان از پی من تند دوید

 سیب را دست تو دید

 غضب آلوده به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

 و تو رفتی و هنوز

 سالهاست که در گوش من آرام آرام

 خش خش گام تو تکرار کنان

                                                          می دهد آزارم

 و من اندیشه کنان

 غرق این این پندارم

 که چرا

                                 خانه کوچک

                                                         ما سیب نداشت!

(حمید مصدق)

 

نوشته شده در شنبه 86/8/19ساعت 11:53 عصر توسط دختر ماه نهم نظرات ( ) |