سلام . بين خدا و ائمه ي رسمي هست كه حتي كافر را هم نمك گير خودش مي كنه و آن همينه كه شما گفتي : خدا و ائمه به روي سياه بنده هاشون نگاه نمي كنند ، به اين نگاه نمي كنند كه توي طول عمرت چقدر به يادشون بودي ، درسته كه اگر جزء بنده هاي مخلص درگاه شون بوده باشي ديگه نه توي دنيا و نه توي اخرت غمي نخواهي داشت اما خدا و ائمه نگران همه بنده هاش هستند .
خود ما ، ي موقعي غرق گناهيم اما به خودمون كه ميآيم مي بينيم كه با همه روسياهي باز هم سرسفره خودشون هستيم ، باز هم لطف شون شامل حال ما شده ، باز هم ائمه وساطتت ما را پيش حق كردند و گرهي از مشكلات ما باز شده . به خودت مياي مي بيني كه با همه روسياهي ات و با همه گناه كاري ات باز هم خدا تو را براي عبادت خودش و براي بندگي خودش پذيرفته و تو درحال بندگي و عبادتش هستي . اين رسميه كه آدم را مجبور مي كنه تا بگه : خدا يا شكرت .
انسان هميشه بخاطر دنيا و دل مشغولي هاي دنيوي از خدا و ائمه و هر چه كه در ارتباط با ان هست دور مانده اما در نهايت باز هم خدا براي بنده اش خدائي مي كند و ائمه براي انسان وساطتت مي كنند و فقط با گوشه چشمي مشكلات امت خود را حل مي كنند .
