سلام دوست عزير، همه لحظه هاتون به خير و شادي مطلبتون جالب بود دستتون درد نکنه. انشاءا... بتونيم همومن دوستهاي به معناي واقعي برا هم باشيم. موفق باشين Bejin دوست شما، نيازهاي برآورده ي شماست. كشتزاري ست كه در آن با عشق بذر مي افشانيد و با سپاس درو مي كنيد. او سفره ي نان تان و اجاق روشن كاشانه تان نيز هست. زيرا شما گرسنه ي ديدار دوستيد و با ديدارش، قرار مي گيري. هنگامي كه يك دوست انديشه هايش را با شما در ميان مي گذارد، از گفتن « نه » مهراسيد و نيز « آري » را از او دريغ مداريد. و هنگامي كه او غرقه ي سكوت خويش است، دل تان همچنان به دل او گوش مي دهد، زيرا در دوستي و همدلي، همه ي انديشه ها، همه خواستن ها، همه ي انتظارها، بي حضور كلمات، و با حضور شادماني و سرمستي پنهان، زاده مي شوند و تقسيم مي شوند. هنگامي که از دوستي جدا مي شويد غمين مباشيد زيرا آنچه را كه در او دوست تر مي داريد، ممكن است در غياب او روشن تر و آشكار تر به چشم آيد. كوهنوردي كه در دشت ايستاده است، كوه را روشن تر و آشكار تر مي بيند. خوش بود آنكه در دوستي، هدفي جز ژرفا بخشيدن به روح نباشد. زيرا عشقي كه جوياي چيزي جز افشاي رازهاي خود است، عشق نيست، بلكه دامي ست گسترده، كه در آن جز بيهودگي نمي افتد. همواره بهترين هاي خود را براي دوستت كنار بگذار. اگر او روزهاي خشكي قناعت رزق تان را ديده است، پس بگذاريد روزهاي جوشش چشمه ي توفيق تان را نيز تجربه كند. دوست، آن نيست كه براي كشتن وقت به سراغش برويد. در حضور حضرت دوست، اوقاتي براي زندگي بجوييد. زيرا دوست، نيازتان را پاسخ مي دهد، تهي درون تان را پر نمي كند. در ساحت دوستي، بي امساك، خنده بپراكنيد و لذت قسمت كنيد. زيرا در شبنم چيزهاي كوچك است كه دل آدمي، بامدادش را پيدا مي كند و تازه مي شود.